گرد و غبار در COP26 رسوب کرد. حالا کار سخت شروع می شود

نشست آب و هوای COP26 در گلاسکو، اسکاتلند در سال گذشته، سر و صدای زیادی در سراسر جهان به پا کرد.

پس از روزها مذاکرات سخت و در مواقعی پرمشغله، طرفین بر سر توافقی به توافق رسیدند که بر اساس توافقنامه پاریس در سال 2015 ساخته شده و بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی را محدود می کند.

با این حال، همه چیز عادی نبود. پیمان آب و هوای گلاسکو با موانعی برای حذف تدریجی یارانه های زغال سنگ، سوخت های فسیلی و حمایت مالی از کشورهای کم درآمد شناخته شده است.

هند و چین که هر دو از بزرگترین تولیدکنندگان زغال سنگ در جهان هستند، خواستار تغییر زبان سوخت های فسیلی در آخرین لحظه در این پیمان شده اند، از «حذف تدریجی» زغال سنگ به «حذف تدریجی». پس از مخالفت های اولیه، در نهایت طرف های مقابل عقب نشینی کردند.

در طی یک میزگرد اخیر به ریاست استیو سدویک از CNBC، چهره‌های صنعت با تجربه هم در سیاست و هم در دنیای شرکت‌ها در مورد نتیجه اجلاس و چگونگی پیشرفت کارها فکر کردند.

Jos Delbeke، مدیرکل سابق اقدام اقلیمی در کمیسیون اروپا گفت: “انتظار خیلی بیشتر بود، اما آنچه ارائه شد واقعاً دیدنی بود.”

دلبک، که همچنین سمت رئیس بانک سرمایه گذاری اروپایی برای تغییرات آب و هوایی در موسسه دانشگاه اروپایی را بر عهده دارد، ادامه داد که تولیدکنندگان عمده نفت و گاز در حال حاضر با شرکت ها، شهرها و مقامات منطقه ای “همراه” هستند.

او گفت: “ما نامزدهای زیادی دیده ایم، بنابراین این اساساً یک خبر خوب است.”

او گفت: “هنوز یک و نیم درجه سانتیگراد نیست، همانطور که دانشمندان به ما می گویند باید به آن برسیم، اما این یک تغییر بزرگ است.”

1.5 درجه ای که دلبکه ذکر می کند به هدف توافق پاریس برای محدود کردن گرمایش جهانی “به کمتر از 2، ترجیحا تا 1.5 درجه سانتیگراد در مقایسه با سطوح پیش از صنعتی شدن” اشاره دارد.

رسیدن به این هدف کار بدی نخواهد بود. روز دوشنبه، دبیر کل سازمان ملل متحد در سخنرانی خود در مجمع جهانی اقتصاد لحنی متانت ایراد کرد. آنتونیو گوترش گفت: “انتشار گازهای گلخانه ای باید کاهش یابد، اما همچنان افزایش می یابد.” تولید برق مبتنی بر زغال سنگ در حال ثبت رکورد جدیدی برای تمام دوران است.

وی ادامه داد: حتی اگر همه کشورهای توسعه یافته به وعده خود، وعده بسیار مهم، مبنی بر کاهش شدید انتشار گازهای گلخانه ای تا سال 2030 عمل کنند، مشکل این است که با توجه به مشارکت ملی فعلی همه کشورهای در حال توسعه، به ویژه اقتصادهای نوظهور، انتشار جهانی همچنان ادامه خواهد داشت. برای حفظ آن خیلی بالا باشد [the] هدف 1.5 درجه در محدوده.”

به بیان ساده، NDCها به اهداف هر یک از کشورها در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و سازگاری با اثرات تغییرات آب و هوایی می پردازند. به گفته سازمان ملل، پیمان آب و هوای گلاسکو از همه کشورها می‌خواهد که برنامه‌های اقدام ملی سخت‌گیرانه‌تری را در سال آینده ارائه کنند. [2022]، به جای 2025 که جدول زمانی اصلی بود.”

اگرچه نتیجه مذاکرات COP26 بسیاری را ناامید کرد، اما تعدادی از وعده‌ها و اعلامیه‌های سطح بالا در جریان این نشست ارائه شد.

به عنوان مثال، یک بیانیه مشترک بین ایالات متحده و چین، که در آن دو ابرقدرت گفتند که در تعدادی از اقدامات اقلیمی با یکدیگر همکاری خواهند کرد، بسیاری را شگفت زده کرد.

در جای دیگر، امضاکنندگان بیانیه دیگری از اجلاس سران گفتند که آنها “کار خواهند کرد تا اطمینان حاصل کنند که تمامی فروش خودروها و ون های جدید تا سال 2040 و حداکثر تا سال 2035 در بازارهای پیشرو، آلایندگی صفر در سراسر جهان دارند.”

و در 3 نوامبر، اتحادیه مالی گلاسکو برای خالص صفر گفت که بیش از 130 تریلیون دلار از سهام خصوصی “متعهد به تبدیل اقتصاد به صفر خالص” شده است.

جودی کوشفسکی، مدیرعامل Sancroft International، یک شرکت مشاوره پایدار نیز هفته گذشته در پنل CNBC صحبت کرد.

او گفت: «ما به ندرت از جامعه تجاری یا شرکت‌های منفرد می‌خواهیم تا برای رسیدن به هدفی که ممکن است مسیر رسیدن به آن کاملاً مشخص نباشد، قول بدهند.

این در واقع یک استثنای بسیار نادر است و این واقعیت که حامیان کاملاً اولیه وعده‌ها و اهدافی برای وعده‌های خالص صفر وجود داشتند – آنها به ویژه شجاع بودند که این نوع جهش جزئی به سوی ناشناخته انجام دهند.»

در چند سال گذشته، طیف گسترده ای از شرکت های مطرح – از جمله شرکت های بزرگ نفت و گاز – وعده های صفر داده اند.

ابتکاراتی مانند تعهد آب و هوای آمازون نیز وجود دارد. امضاکنندگان آن – که شامل مایکروسافت، اوبر و یونیلیور می‌شوند – متعهد شده‌اند که تا سال 2040 به آنچه که این تعهدنامه «کربن صفر خالص» می‌نامد، متعهد شده‌اند.

به گفته وب سایت Climate Pledge، شرکت هایی که به آن پیوسته اند، از جمله توافق کرده اند که به طور منظم در مورد انتشار گازهای گلخانه ای، ترسیب کربن و “غرامت معتبر” گزارش دهند.

اگرچه تعهدات صفر توجه را به خود جلب می کند، اما دستیابی به آنها در واقع یک کار بزرگ با موانع مالی و لجستیکی قابل توجه است. شیطان در جزئیات است و جاه طلبی ها و اهداف اغلب برای دومی آسان است.

Kuszewski از Sancroft International با اشاره به اجلاس آب و هوای گلاسکو گفت که واضح است که جامعه تجاری “به نحوی که در COPهای قبلی وجود نداشت قابل مشاهده و فعال است.”

ما شاهد اقدامات زیادی از سوی کسب‌وکارها در زمینه فراخوان‌ها برای شرایط بازی برابر، تعهدات جسورانه و چارچوبی هستیم که بدانند می‌توانند در آن کار کنند.»

او گفت: «بنابراین من فکر می‌کنم که این یک کیسه مختلط است، اما دلایل زیادی برای امیدواری به پیشرفت وجود دارد.

به نوبه خود، دانیل اشمیت، مدیر ارشد پایداری شرکت نرم‌افزاری آلمانی SAP، بر اهمیت شرکت‌هایی که آن را «نگرش و درک کامل از دیدگاه جامع پایداری… با ابعاد زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی و چگونگی آن می‌داند» تأکید کرد. آنها بین یکدیگر مرتبط هستند.”

او در همان پانل گفت که پایداری و تجارت در هم تنیده شده اند. “یا هیچ تجارتی وجود ندارد یا یک تجارت پایدار: این ایمان واقعی من به آینده است.”

-Mat Clinch از CNBC در این گزارش مشارکت داشت